kan en onderstel

Kannen werden enorm veel gebruikt vandaar dat het ook niet vreemd is dat er erg veel onderdelen, vooral knoppen, van worden terug gevonden.

De vroegste model metalen kannen waren de wijn-, tap- en bierkannen.

Vooral in de periode van ca. 1650 tot ca. 1900 was er ook een bloeiende koffie- en theecultuur, waarbij gebruik werd gemaakt van functionele en sierlijke kannen van metaal. De losse fragmenten daarvan komen nu als vondst tevoorschijn in de vorm van kraantjes, tuitjes, hengselbevestigingen, scharnieren, sierpoten en decoratieve dekselknoppen.

Een veel voorkomend type was de kraantjespot of droppelmina – een peervormige koffiekan op hoge poten met onderaan een kraantje. Deze potten werden tussen ca. 1720 en 1850 veel gebruikt. De kraantjes zijn vaak van messing of tin, soms met gietwerk of draaiwerk versierd. Ze worden regelmatig gevonden, net als de aparte poten waarop deze kannen staan: vaak vormgegeven als leeuwenpootjes, dierklauwen of krulvoeten.

Andere metalen onderdelen die met deze kannen samenhangen en regelmatig bij het detecteren worden gevonden:

* Dekselknoppen (vaak gegoten of gedraaid, soms hol of met schroefdraad, over het algemeen langer dan meubelknoppen)
* Scharnierplaten en -pinnen voor bevestiging van deksel of handvat
* Schenktuitjes (soms met filters of sierkraagje)
* Hengselplaten en klinknagels (met of zonder versiering)
* Spiritusbranders en ondersteldelen (voor warmhouden van de inhoud)
* Afvoerplaatjes of bodemplaten met montageresten

De materialen die voor deze kannen werden gebruikt zijn hoofdzakelijk messing, tin, koper en soms verzilverde legeringen. In zeldzame gevallen, vooral in hogere kringen, kwam ook zilver voor. Vooral messing was populair vanwege de duurzaamheid en het aantrekkelijke uiterlijk na polijsten. Tin komt vooral voor bij 18e-eeuwse kannen, al zijn deze kwetsbaarder voor oxidatie en vervorming.